წიგნი

წიგნი-გრძნობათა ალმურია,
მიუწვდომელი ამურია....
წიგნი-უცნობი ნაცნობია,
სულ გვერდით მყავს და არ მცნობია....
წიგნი-რომ გტკივა,წამალია...
ვისაც არ უყვარს,არამია....
წიგნი-რომ გცივა სამოსია,
ის შენი სინდის-ნამუსია...
რომ გიჭირს ,გვერდით დაგიდგება,
გიერთგულებს და  გიპატრონებს...
წიგნი სულიერად გადაგარჩენს ,
გწამდეს,არასოდეს მიგატოვებს...
წიგნი საგანძურის ტოლფასია,
სიმდიდრეს მისას ვინ დაითვლის...
წიგნი ანთებული სანთელია,
ანათებს ,მას ციმციმს ვინ დაუშლის?!
წიგნი-ეს სიბრძნის კიდობანი
ათას საოცრებას რომ ინახავს....
მოვსინჯოთ,მოვარგოთ გასაღები,
ყველაფერს ჩვენც ნათლად დავინახავთ...

არ შემიძლია

 

არ დავიტოვებ გულში ბოღმას,
სევდას და დარდს....
არ გავიფიქრებ თუნდაც მტერზე ბოროტს და ავს....

არ მივუხურავ ზღურბლთან მომდგარ მათხოვარს კარს,
არ ვუღალატებ ჩემზე
 მლოცველ საყვარელ ქმარს......

არ ვიქილიკებ სხვის ტანჯვაზე,დავხუჭავ თვალს,
გულს გადავუხსნი,იმედების გავუშლი ზღვას....

მეც ჩამოვჯდები, სევდით დაღლილს შევაწევ ხმას,
მრუშსაც დავმოძღვრავ,მერე ვინც რა ის უნდა თქვას....

მერე რაც უნდა,მომაწებონ ის იარლიყი,
თქვან რომ ვიმცირებ თავს და ვერ ვგრძნობ სულის სიმაღლეს,
მე მკითხონ,როგორ მესმის მათი ავი გოდება,
არ დამცირდება,
ვინც მავანთან თავს დაიმდაბლებს.

ფუყე თავთავი მსუბუქია,თავს მაღლა იწევს,
მაღლა ცქერაში ეპარებათ უბრალოება....
ცხოვრება კიდევ გაუხედნავ რაშს ემსგავსება,
შეუკაზმავი თავდაღმართში მიექანება....

აღვირს ვერ ვიჭერთ, სადავეებს ვუშვებთ და მივქრით,
ჩამოილია წუთისოფლის გზა-ბილიკები....
ვინც აქ დაგტოვეთ, საიქიოს დაგელოდებით,
როგორიც აქ ვარ, ალბატ იქაც იგივ ვიქნები....