სულის კედლებს ისე ორთქლავს
დარდ-წუხილთა სიცივე...
თითქოს ფანჯრის მინა იყოს,
მივენდე და ვიტირე....
თითქოს სულში ნიაღვარმა
ჩამორეცხა კარიბჭე,
მიაქვს,მიაქვს იმედები,
დავეწევი,დავიჭერ...
მაგრამ ძალა აღარ მყოფნის,
ვხედავ როგორ ვიცლები,
ნეტავ როდის დავისვენებ,
როცა გარდავიცვლები?!
No comments:
Post a Comment