დედას!

ნაჯაფარ ხელებს დაგიკოცნი,

მაგრამ ვერ შველის იარებს კოცნა........
გადაღლილ თვალებს დაგიკოცნი,
მაგრამ ვერ აშრობს  სევდას ამბორი....
გულში ჩაგიკრავ,გაგათბო და 
დაგავიწყო დიდი ტკივილი....
მაგრამ ამაოდ..........
სულის იარებს რა დააყუჩებს?!
შიგნიდან ისმის გლოვა-ტირილი....

მაინც ჩაგიკრავ გულში,იქნებ და.....
შეგიმსუბუქო..........
რაც ასე გჭრის და
გისერავს გულის კუთხე-კუნჭულებს........
მაინც ვეცდები,მოგეფერო,
რადგან მიყვარხარ,
რადგან შენა ხარ ქვეყნად ჩემი წმინდა სანთელი-
უბრალოების,
სიწმინდის და
მადლის სხივის მომაფრქვეველი.....