გიძღვნი შენ!

ერთ ეტლში ვსხედვართ,თავს გადებ მხარზე,
ვისვენებ და თან ვიფერებ წამებს....
შენი მზრუნველი მზერაც კი მათბობს,
შენი ნუგეშით ვძლევ რამდენ რამეს.........
ვნანაობ ეტლში,მივყვებით ბილიკს,
გზა წვიმის წვეთებს დაუნამია....
რაც უკვე მოხდა,წარსულად იქცა,
რაც აწი მელის,მოსასვლელია.........
და მაინც შენი სულის სიმაღლის,
შენი გულის და რწმენის იმედად
არ დავიღლები,თუ გადავრჩები,
კვლავაც ვიცოცხლებ შენს სადიდებლად.