როგორ ძალიან მომნატრებიხარ,შორსა ხარ , ჩემო შაოსანო დედა!
მინდა მოგეხვიო,დაგიკოცნო ნაჯაფარი ხელები,ვერ გწვდები,დედა!
ცხოვრებისეული პრობლემებით დაღლილს დარდი მეძალება,და
ამ არეულობაშიც შენი სული დამტრიალებს და მიცავს,დედა!
შენთვის არა ვარ შორს,შენ მაინც მეძებ და მეხმარები,მეხმარები ხან
სიზმრად,ხან ცხადად........მაინც,რა არის დედა!
ვხვდები შენი ფიქრები მე დამტრიალებს და კეთილ
ანგელოზებს მიგზავნის...ოღონდ მე გყავდე ბედნიერი,არა?!
მეც და ...ყველა შვილი...ერთი გაკლია და იმის
ტკივილმა წელში მოგხარა...ვეღარ უყურებ მზეს ძველებურად,რაკი შენი შვილი აღარ შესცქერის ცას...შენი შვილი,ჩემი სისხლი და ხორცი....
დიდი დარდი ყველამ ერთად გადავიტანეთ....შენ ვერ გადაიტანე...
გაუნელებელი ტკივილია გულში...უბრალოდ,ჩვენ გვიფრთხილდები....
არ იმჩნევ....არადა,ჩუმად ტირი....დადიხარ,ტირი...დაწვები,ტირი...
ჩემი გული ხვდება ამას...
მინდა მოგეფერო და შორსა ხარ...მინდა ამოგიშრო ცრემლი...მინდა დაგიკოცნო სახე,დაღარული,ჩვენზე დარდებმა რომ გაგიჩინა ბზარი..........
მომნატრებიხარ,როგორც უდაბნოში მყოფს პეშვი წყალი........მე ხომ შენს ამაგს ვერასოდეს გადავიხდი,ძვირფასო დედა?!
No comments:
Post a Comment