ჩემი გონების ხვეულებში მიმორბის ფიქრი,
თითქოს მიჭირავს ახლა ხელში სამყარო მთელი...
ანტიკურ სიბრძნეს ვაზიარე სულის ფრინველი
და ძველ მითიურ გარემოში ვსახლობ და ვტკბები...
რას ამბობს მითი?
რა ყოფილა დასაბამიდან?!-
აი,კითხვები!სულს რომ აგზნებს,აფორიაქებს...
ყოფილა დიდი ქაოსი და არეულობა...
უფალი,შემძლე,უველას თავის სახელს მიაგებს...
...და შექმნა ღმერთმა მიწა პირველად ყოვლისა კერძო,
მან მოავლინა სიყვარულის ღმერთი-ეროსი...
მოკვდავის გულში სიყვარულის აფეთქდა ნიჭი
და სილამაზეც ფრთებშეისხა მიწის,მდელოსი...
რას ამბობს მითი?
როგორ შექმნა ადამიანი?!-
საოცარია ამ კითხვის წინ აზრის გამოთქმა...
არა ისეთად,როგორიც მას დღესა აქვს სახე,
მითურ სამოსში პირვანდელი სახე გამოტყვრა...
უფალმა შექმნა ადამიანი სფეროსმაგვარი,
ერთარსებასი მოაქცია მდედრი და მამრი...
ოთხთვალ,ორპირა და ძლიერი მოძრავი ძალა
იყო მსწრაფლ უფრო,ვით ძლიერი უდაბნის ქარი...
ჩაფიქრდაზევსი,შეაწუხა ამ ძლიერებამ
და გადაწყვიტა და შორება სხეულთ ნაწილის...
გაჰკვეთა შუაში,დააშორა მდედრი და მამრი,
მიმოიფანტა სამყაროში მათი ხმა ტკბილი...
...და იმის შემდეგ ერთ ნახევარს ეძებს მეორე,
რომ მიიღოს და ისისხლხორცოს ნაწილი თვისი,
ეს საკუთარი თავის პოვნის ჰარმონიაა,
აი,აქ მოსჩქეფს სიყვარულის უზადო ნიჭი...
აბა,ვინ მოთვლის სიყვარულით ფრთებშესხმულ წყვილებს:
ტარიელ-ნესტან,ლეილ-მაჯნუნ,ტრისტან-იზოლდა...
მიქელანჯელო მოსეს,დავითს აქანდაკებდა
და ფიქრი მისი სიყვარულის ქარებს მიჰქონდა...
ალიგიერმა ბეატრიჩეს მიუძღვნა სული
და არსაკიძემ სვეტიცხოველს შესწირა იგი...
ბარათაშვილი კატერინას ტრფობით ამღერდა
და სიყვარულით დაიღვარა ჰანგები ტკბილი...
...სად იყო მითი,სიყვარული როს ზეიმობდა?!
მოჩუხჩუხებდა,ვით მდინარე წმინდა,ანკარა...
...ხელში მიჭირავს საუკუნე-კრიალოსანი...
ვმარცვლავ და ვმარცვლავ,ვიდრე ნისლი სახეს დაფარავს...
18.06.1994 ლიკა ჩხაიძე
No comments:
Post a Comment