თქვენი ლექსი,როგორც ხმალი ,სატევარი,
მტრის გულს კოდდა,მოყვარეს კი ალხენდა....
ლექსი,როგორც ქარიშხალი,ბობოქრობდა,
მამულისთვის თავგანწირვას გვაჩვევდა....
ომის დროსაც თქვენი ლექსი ხმიანობდა,
ლხინის დროსაც ხმატკბილობდა თამადა....
თქვენს ლექსებში ქართველობა ხმიანობდა,
თქვენ მოჰქუხდით არაგვივით თავადა....
მამულს ენთე სანთელივით,გზას კვალავდი,
ბნელში,მწუხრში ლექსს ანთებდი ჩირაღდნად....
ახლა ხალხი,მთაწმინდისკენ მიგაცილებს
წმინდა მიწის საუკუნო ბინადარს....
No comments:
Post a Comment