სკოლის მერხს რომ მოუჯდები პაწაწინა,
კრძალვით გაშლი უსათუთეს წიგნის ფურცლებს....
მზის ნათელი დაეცემა ათინათად
და გაფანტავს ცაზე მომცრო ნაგლეჯ ღრუბელს....
,,აი ია” გაგიღიმებს კრძალვით ,ვიცი,
შეგაყვარებს ცოდნის ტაძარს,ლექსს და კალამს....
და შენც უმალ სიყვარულით ფრთებშესხმული
დაადგები ცოდნის ბილიკს,აღმა მავალს....
დედაენის ზღვაში ძებნე მარგალიტი,
ძებნე დიდხანს და იპოვი ,ჩემო კარგო....
სიყვარულის ფერიავ და ავგაროზო,
ჩემო წმინდა სანთელო და ჩემო ხატო!
გეფერები,ცოდნის ტაძრის ზღურბლზე მდგარო,
გზად დაგიფენ ია-ვარდებს და გვირილებს....
შეიყვარე წიგნი-ცოდნის კიდობანი,
იქ იპოვი სიბრძნის მარცვლებს და ბილილებს....
No comments:
Post a Comment