წითელი მიხაკი სულ გულზე გებნია...
თითქოსდა იარა ღვიოდა წითლად...
სისხლის სუნს გრძნობდი და ყნოსავდი გარემოს,
უკან დახევა ვინ თქვა?
სულს იწრთობდი და გრძნობას აღვიძებდი,
მიხაკი გიმშვენებდა მკერდს...
წითელი ყვავილი იარებს გიხსნიდა,
აახლოებდა დღეს....
აახლოებდა ავსა და სატანას,
ჭრილობას უხსნიდა პირს,
გრძნობდი და არ გრძნობდი,
ან რა აზრი ჰქონდა,
უკან დაიხევდა ვინ?
სისხლად ამოხეთქილ ყვავილს ყნოსავდი და
გრძნობდი სიკვდილის სუნს....
არ გეშინოდა,სიკვდილს ამარცხებდი...
ასე იწრთობდი სულს....
No comments:
Post a Comment